شهادت حضرت فاطمه تسلیت باد

السلام علیکِ یا سیدتی و مولاتی
یا فاطمه الزهراء

بانو ! نمی‌یابمت

ولی در کنار تو، گریه مرسوم است

مگر می‌شود پهلوی تو بود و

شکسته نبود؟ ...

شاعر: ناشناس

شعر امام نقی علیه السلام از وحیده افضلی

باسلام. همه ی ما شاهدیم که دشمنان اسلام در ادوار مختلف و به کرات سعی در مخدوش کردن مقدسات دینی و ائمه ی مسلمین چه مستقیم و چه غیر مستقیم داشته اند. و البته چه بسیارند مردمان پاک عنصری که از دل همین جوامع اسلامی بر آن شدند تا هرکس به نوعی، یکی با قلم خود و دیگری با هنرهای متعدد دیگر، مقابل این فتنه ها ایستادگی کند و آن چه که حق است را به جهانیان اثبات کند. چه خوش گفت حضرت آقا که اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین می‌رفت؛ تمام می‌شد و اصلاً هیچ چیزش نمی‌ماند؛ اگر هم می‌ماند، از معارف چیزی باقی نمی‌ماند؛ مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلی‌شان تقریباً هیچ‌چیز باقی نمانده است... (منبع)

نقی! نامی که فخر آسمان است 

تلفظ کردنش، حظ دهان است 

ز القاب امام هادی ماست

امامی که عزیز شیعیان است

امام قد بلند ِ ماه رویی

که جد حضرت صاحب زمان(عج) است 

نقی، یعنی تو پاکی! پاک تر از... 

همان آبی که در جنت روان است

نقی، چون مظهر پاکی ست...نامش

برای قرنِ آلوده، گران است 

به نام مادرش سوگند... زهرا 

همان که صبح چشمش جاودان است 

نخواهد از نفس افتاد این عشق 

که از "هادی" به قلب عاشقان است 

به کوریِ دو چشم آن حقیری 

که از فرط حقارت بد دهان است

به هر دیوار ِ این دنیا نوشتیم 

"نقی" زیباترین نام جهان است.

هنرمند اثر: سینا فرنگ
شاعر: وحیده افضلی

حمایت از امام هادی نقی - امام پاکی ها

به نام خدا
و با عرض سلام
هدف این وبلاگ، دفاع
از ادب و انسانیت، و امام پاکی‌ها است.
امیدوارم اونایی که فحاشی و بددهانی رو نشانهء
آزادی بیان می‌دونن، در همین دنیا از کار زشت و اشتباه
خودشون پشیمان بشن. به امید آن روز. نشر مطالب این وبلاگ آزاد است.

...

السلام علیک یا علی النقی الهادی
imam naghi - امام هادی

امام خمینی - Shia Islam - تشیع با امام خمینی شناخته می‌شود

شعری زیبا در وصف امام خمینی (ره)
Imam khomeini
Shia Islam

 

در میان چشم‌هایش، بی‌نهایت راز داشت

در بهار خنده‌اش گلبرگ‌های ناز داشت 

سید خوشروی ما در مشکی ِ عمامه‌اش

وعدهء یک صبحگاه ِ روشن و دلباز داشت

گرچه پیغمبر نبود، اما به پیغمبر قسم

همچو او در سرزمین سینه‌اش اعجاز داشت

هر کسی می‌دید او را، بی‌تامّل می‌شناخت

این نشانش بود: چشمانی درشت و باز داشت

ابروانش را به استادی به بازی می‌گرفت

در کنار خنده‌اش، اخمی غلط انداز داشت

صبر او صبر عجیبی بود، روزی گفته بود...

این حقیقت را که در گهواره‌ها سرباز داشت

ناگهان سبز و بهاری شد هوای شهرها...

در همان صبح زمستانی که او پرواز داشت 

او مسیح ِ خاک ایران بود، یادش سبز باد

رفت و پایان نگاهش... باز هم آغاز داشت...

«وحیده افضلی»

شادی روح شهدا و امام شهدا، صلوات